Mark Lambregts volgde in 2017 de opleiding Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie “Ik werkte in Breda voor een zorginstelling, maar ging verhuizen naar Tilburg. Een kennis tipte me op Het Laar.” Mark maakte zijn opleiding in Het Laar af en kon meteen aan de slag in Laarhoven 2. “Werken met mensen met dementie, dat doe ik echt met hart en ziel. Misschien wel omdat ik zelf een gevoelig iemand ben. Juist mensen die niet meer kunnen zeggen wat ze bedoelen, dan ga ik op zoek naar wat ze willen. Ook als dat lastiger wordt, loop ik er niet voor weg. Opkomen voor de bewoner die dat zelf niet meer kan, daar ligt mijn hart.”
Na de Coronatijd begon het bij Mark te kriebelen. Hij solliciteerde bij een organisatie die kleinschalige zorgvilla’s beheert. “Ik kwam te werken in een villa met 20 bewoners met dementie. Ik hoopte dat ik persoonsgerichte zorg zou kunnen verlenen, me zou kunnen verdiepen in de bewoners. En dat kon daar ook wel, het was een prima plek. Maar wat me tegenviel, was dat je er soms alleen voor stond, bijvoorbeeld ’s nachts. Dat voelt heel kwetsbaar en eenzaam, als er wat met een bewoner is. En soms ’s ochtends, als er bijv. een ziekmelding was van een collega, moest je in je eentje de dag opstarten. Dat gebeurde eigenlijk vaker dan me lief was. Ik begon terug te verlangen naar Het Laar.”
Na acht maanden is hij terug bij Het Laar. “Het voelde wel gek om opnieuw te solliciteren. Maar ik ben niet met hangende pootjes teruggekomen. Ik weet nu dat het beter bij mij past om met de back-up van een team te werken, dat er altijd verpleegkundigen zijn. In Het Laar is het goed geregeld, voor de medewerker en voor de bewoner. De basis is goed, waardoor ik volledig de ruimte heb om in mijn werk in Laarhoven BG op zoek te gaan naar een mooie dag voor mijn bewoners. Ik kan hier de speciale functie van GVP-er uitoefenen. En gelukkig was ik weer welkom in Het Laar.”
Mark is van mening dat Het Laar voorop loopt als het gaat om het verzorgen van een aangename dag voor de bewoners. “Om dat voor deze speciale groep, mensen met dementie te doen, moet bij iedereen de neus dezelfde kant op. Allereerst kennis krijgen van het ziektebeeld, de bewoners leren kennen en samen met collega’s, vrijwilligers en niet te vergeten de familie samen zorgen voor een aangename dag. Dat onze bewoners hun leven mooi afsluiten, ook al kunnen ze het niet benoemen. Ik vind het belangrijk te benadrukken om de mens te zien, en niet de ziekte.”
